Skuteczność Metody Tomatisa ® potwierdzają niezliczone rzesze naszych pacjentów, jednak najważniejsze są wyniki niezależnych badań naukowych prowadzonych w Polsce i na świecie. Badania trwają nieustannie, a wraz z nimi poszerzają się dziedziny zastosowania metody, gdyż nie ulega wątpliwości, że dźwiękowy przekaz sensoryczny odgrywa podstawową rolę w rozwoju osobowym, przez co dotyczy wielu zaburzeń i dysfunkcji. Wśród naszych partnerów naukowych jest wiele instytucji publicznych (ministerstwa, instytuty badawcze, szpitale,) ale także uniwersytety, specjalistyczne towarzystwa i fundacje. Na temat samej metody i jej efektów powstała niezliczona ilość publikacji naukowych na świecie. Zaangażowanie instytutów, ośrodków naukowych i naukowców w nich pracujących gwarantuje obiektywizm i rangę otrzymanych rezultatów, których fragmenty mogą Państwo zobaczyć w poniższych, przykładowych zestawieniach.
Ponad dziewięćdziesiąt procent przekazów sensorycznych, które stymulują mózg, w tym ruch i dotyk, angażuje ucho. Działa więc ono jako system integracji sensorycznej. Słuchowa stymulacja neurosensoryczna Metodą Tomatisa® oddziałuje jednocześnie na trzy podstawowe funkcje ucha: równowagę, dynamikę i słuch.
FUNKCJA RÓWNOWAGI
Za równowagę odpowiada przedsionek, część ucha wewnętrznego, która informuje mózg o najmniejszym ruchu ciała. Ucho jest więc zaangażowane w kontrolę postawy, motorykę małą i dużą, oraz zachowanie równowagi. Poprzez oddziaływanie na przedsionek, Metoda Tomatisa® umożliwia sprawniejszą koordynację ruchu, co ma wpływ na ogólną sprawność psychoruchową. Pod wpływem systematycznych sesji słuchowych, spójność przekazów przesyłanych do mózgu poprzez przedsionki uszu zostaje zharmonizowana. W wyniku tego reakcje motoryczne są zauważalnie mniej chaotyczne, stają się bardziej płynne i lepiej zorganizowane. Dlatego trening słuchowy Metodą Tomatisa® pozwala eliminować zaburzenia motoryczne i problemy z grafomotoryką. Dzięki terapii znacznie poprawia się też ocena sytuacji, orientacja przestrzenna, analiza schematu ciała, rozróżnianie stron lewej i prawej.
FUNKCJA DYNAMIZUJĄCA
Ludzkie ucho odpowiada za funkcję ożywiania procesów korowych. Ucho musi być stymulowane, by móc ożywiać mózg i ciało. Dźwięk jest konieczny do naszego osobistego spełnienia. Im dźwięk jest bogatszy w harmonię o wysokiej częstotliwości, tym głębsze i bardziej zauważalne będą efekty stymulacji. Dźwięki bogate w harmonię o wysokiej częstotliwości stymulują szeroką sieć nerwową, która kontroluje wszystkie poziomy aktywności mózgu, w tym pamięć krótkotrwałą, niezbędną do osiągnięcia sukcesu szkolnego i zawodowego. Bez właściwego dynamizowania dziecko bardzo łatwo dekoncentruje się, każdy dystraktor może wytrącać je z równowagi i zakłócać przetwarzanie komunikatów, zbyt niskie pobudzenie kory mózgowej skutkuje wreszcie niemożnością pełnego uczestnictwa w procesach dydaktycznych poprzez nieumiejętność skupiania się na przyswajanym materiale.
FUNKCJA SŁUCHOWA
Zaburzenia słuchania skutkują problemami nie tylko z rozróżnianiem, lokalizowaniem dźwięku w przestrzeni i lateralizacją słuchową, ale także z utratą umiejętności izolowania przekazu dźwiękowego z otaczającego hałasu. W takiej sytuacji osoba czuje się wystawiona na natłok informacji, które otrzymuje z różnym stopniem zniekształcenia. Zrozumienie przekazu wymaga wtedy dużego wysiłku, prowadzi do błędów, narastającego zmęczenia oraz – ostatecznie – wycofania. Wtedy środowisko zaczyna być odczuwane jako źródło problemów. W takich warunkach cierpią uwaga, pamięć i sfera emocjonalna. Komunikacja staje się wyzwaniem, czasem ponad siły dziecka. Wysiłek intelektualny wkładany w poprawna interpretację bodźców jest nieadekwatny do osiąganych wyników, przez co mogą pojawić się pierwsze oznaki zniechęcenia i unikania sytuacji szkolnych.
Badania (po uzyskaniu zgody Komisji Bioetycznej przy Uniwersytecie Medycznym) prowadzono w Polsce na grupie dzieci w wieku od 3 do 15 lat. Wśród nich stwierdzono różne zaburzenia rozwojowe, w tym m.in. specyficzne zaburzenia artykulacji, dyspraksję rozwojową, autyzm dziecięcy, ADHD i inne. U wszystkich dzieci z grupy badawczej występowały zaburzenia funkcji mowy, obserwowane przez osoby z otoczenia, terapeutów, i zgłaszane przez rodziców. Po przeprowadzeniu treningu słuchowego metodą Tomatisa opublikowano wyniki badań:
źródło: Neuropsychiatria i Neuropsychologia 2011; 6, 3–4: 108–112